ارزیابی و مقایسه دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم و معمولی در تشخیص ضایعات پری اپیکال

زمینهوهدف: ضایعه ناحیه پری اپیکال دندان یک مساله بالینی است که اغلب د ر کشف و تشخیص آن مشکلاتی وجود دارد. با توجه به اینکه تشخیص ضایعه پری اپیکال براساس مشاهده رادیولوسنسی در ناحیه پر ی اپیکال دندان می باشد، بنابراین در تشخیص ضایعه پری اپیکال، بررسی رادیوگرافی از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف از این مطالعه ارزیابی دقت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال غیرمستقیم (psp)  و معمولی در تشخیص ضایعات پری اپیکال در شرایط invitro است روش بررسی: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی با استفاده از دندان­های پره مولر تک ریشه­ای که در ساکت­های استخوان مندیبل خشک گوسفند جایگذاری شدند60  ضایعه مصنوعی با ابعاد 25/0 و 5/0 در زیر اپکس دندانها ایجاد شد. از این ضایعات با دو روش معمولی و دیجیتال تصویربرداری به عمل آمد. دو متخصص رادیولوژی فک و صورت وجود یا عدم وجود ضایعه در تصاودر psp و معمولی از هر دندان را مورد بررسی قرار دادند. یافته­ها: متوسط حساسیت مشاهده­گرها در رادیوگرافی معمولی در ضایعات  25/0mm ، 5/mm0، 1mm به ترتیب 30 درصد، 7/46 درصد ، 85 درصد  بود که با رادیوگرافی psp به 7/46 درصد ،5/63 درصد، 3/93 درصد افزایش یافت، ولی رادیوگرافی معمولی دارای ویژگی( 85 درصد) بیشتری نسبت به رادیوگرافی دیجیتال(7/66 درصد ) بود. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج مطالعه­ی حاضر به نظر می رسد که خصوصأ در ضایعات کوچک psp نسبت به رادیوگرافی معمولی حساسیت تشخیصی بالاتری در کشف ضایعات پری اپیکال دارا می باشد.